Om uitleg hierover te bieden citeer ik Beryl Crane (oprichter en directeur van de Crane School of Reflexologie in Essex, Engeland) :
“ Wat is reflexologie ? Het is een therapie waarbij druk wordt uitgeoefend op reflexpunten op de handen, de voeten en ook de oren. Ze is gebaseerd op het principe dat deze reflexpunten verbonden zijn met de interne organen en klieren en dezelfde ordening vertonen als die in het lichaam, waarvan ze een ‘kaart’ of microkosmos vormen. Druk op of betasting van een reflexpunt kan daarom invloed hebben op deze organen.
Deze behandeling stimuleert de normale functie van het betrokken orgaan of ander deel van het lichaam en bevordert daardoor de innerlijke geneeskracht. Volgens de theorie van de reflexologie is het lichaam in de lengte verdeeld in 10 zones, vijf aan weerszijden van de middellijn. Deze zones lopen van de tenen naar het hoofd en dan naar de vingers en de duim. De reflexologie werd ontwikkeld om op deze zonale energiebanen in te werken.
Sinds kort nemen reflexologen ook de acupressuurtechnieken van de traditionele Chinese geneeskunde in hun behandeling op. Hoewel de reflexologie niet gebaseerd is op de meridianentheorie van deze geneeskunde , komen tijdens een reflexologiebehandeling ook vele bekende acupunctuurpunten aan bod.
Bij beide behandelingen gaat men ervan uit dat men zich op specifieke punten kan richten om een therapeutisch effect in andere delen van het lichaam te bewerkstelligen. Door reflexpunten te betasten , spoort de reflexoloog eerst gebieden op die in onbalans zijn en waarin stagnatie optreedt. Vervolgens probeert hij door druk en massage het natuurlijk evenwicht te herstellen en het lichaam ertoe aan te zetten zichzelf te genezen. “
“ De eerste reflexologen : hoe fascinerend de parallellen met vroege druk- en massagetherapieën ook zijn, de reflexologie heeft zich helemaal los daarvan ontwikkeld. De moderne precieze technieken van de huidige reflexologie zijn gestoeld op ruim 100 jaar onderzoek naar reflexbewegingen. In de 19de eeuw begonnen artsen en geleerden onderzoek te doen naar abnormale voetreflexen. Men ontdekte dat deze afwijkingen duidden op beschadiging of afwezigheid van een bepaalde zenuw of zenuwbaan. Ze werden een middel om wetenschappelijke kennis van het zenuwstelsel te bevorderen, want deze reflexbewegingen gaven aan langs welke weg de prikkels door het lichaam gaan.
Uitgaande van deze bevindingen werd het basisprincipe van de reflexologie ontwikkeld. Volgens dit principe roept druk op bepaalde gebieden van de huid bepaalde zenuwreflexen op zodat er een boodschap uitgaat naar bepaalde gebieden in de hersenen die verband houden met specifieke functies. Het zenuwstelsel gebruikt zowel elektrische als chemische energie om signalen van de zintuiglijke receptoren op het huidoppervlak langs de zenuwvezels naar het ruggemerg of de hersenen te zenden en vandaar langs andere zenuwvezels naar de spieren of organen zoals endocriene en spijsverteringsklieren. Informatie wordt langs elektrische weg door een zenuwcel geleid en chemisch van de ene op de andere overgedragen. Deze energie volgt bepaalde banen en deze bewering blijft waar of we nu uitgaan van de transmissie van impulsen door zenuwvezels ( en vergeten we hier niet de uitspraak hoger bij klanken : dat het fysieke zenuwstelsel misschien de uiterlijke gedaante is van het chakrastelsel ??) of geloven in de aan de traditionele Chinese geneeskunde ontleende idee van de geleiding van qi langs meridianen.
Welk systeem de reflexologische behandeling ook gebruikt , ze dient altijd om via de reflexpunten op de voeten of de handen toegang te krijgen tot het stelsel dat voor energiegeleiding door het lichaam zorgt, waarin ze zonodig verandering brengt.
De reflexologie zoals we die nu kennen is voortgekomen uit de zonetherapie van Willem Fitzgerald, een vooraanstaande Amerikaanse arts . In zijn boek ZoneTherapy or Relieving pain at home, beschreef hij al zijn belangrijke ontdekkingen en theorieën , in het bijzonder de verdeling van het lichaam in 10 lengtezones. Hij toonde ook aan dat er een verband bestaat tussen elk van de inwendige organen en bepaalde zones “
Concreet is voetreflexologie hier meestal een advies , om zelf bepaalde punten op handen (en/of voeten) te bewerken. En de klankschalen worden tijdens het bespelen voor de voeten(voetzolen) geplaatst zodat de punten op de voeten extra bewerkt worden met klank. Er kan een reguliere reflextherapie worden gegeven maar vermits de focus op klank en licht is gericht komt dit niet vaak voor.